Περίληψη: Κρίσιμο χρονικό σημείο, βάσει του οποίου καθορίζεται το όριο πέρα του οποίου οι απολύσεις θεωρούνται ομαδικές, είναι η αρχή του μηνός κατά τον οποίο ο εργοδότης εξωτερικεύει την πρόθεσή του να προβεί σε απολύσεις και όχι του μηνός κατά τον οποίο θα υλοποιηθούν τελικώς οι απολύσεις και θα λυθούν οι καταγγελθείσες συμβάσεις – Επί καταγγελίας με προειδοποίηση, κρίσιμος χρόνος είναι η αρχή του μηνός κατά τον οποίο ο εργοδότης εξωτερικεύει την πρόθεσή του να προβεί σε απολύσεις, προσερχόμενος σε διαβουλεύσεις ή αν δεν προσέλθη σε διαβουλεύσεις, του μηνός κατά τον οποίο έγινε η καταγγελία (προειδοποίηση) και όχι του μηνός κατά τον οποίο θα λυθούν οι συμβάσεις (λήξεως του διαστήματος προειδοποιήσεως).

Περίληψη: Άκυρη μεν η καταγγελία λόγω αρνήσεως του εργαζομένου να αποδεχθεί πρόταση του εργοδότη για μερική απασχόληση, πλην όμως η ακυρότητα δεν αφορά και την περίπτωση που η πρόταση του εργοδότη γίνεται για να αποφευχθεί η καταγγελία, ως ηπιότερο μέτρο. Σε περίπτωση συμφωνίας στην εκ περιτροπής εργασία, η εγκυρότητα δεν επηρεάζεται από την μη τήρηση ή από την πλημμελή τήρηση της διαδικασίας ενημερώσεως ή διαβουλεύσεως με τους εργαζομένους.

Περίληψη: Οι διατάξεις περί ανωτάτου ορίου αποζημιώσεως όταν εργοδότης είναι επιχείρηση κοινής ωφελείας είναι αναγκαστικού δικαίου με αμφιμερή ενέργεια και τείνουν και στην προστασία των πολιτών. Αποφασιστικό στοιχείο χαρακτηρισμού μιας επιχείρησης ως κοινής ωφελείας αποτελεί η φύση των υπηρεσιών, οι οποίες πρέπει να είναι ζωτικής σημασίας για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου. Η μεταβίβαση των μετοχών επιχειρήσεως κοινής ωφελείας στο ΤΑΙΠΕΔ δεν θίγει τον χαρακτήρα της ως κοινής ωφελείας. Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ υπόκειται ως προς την αποζημίωση των αποχωρούντων λόγω συνταξιοδοτήσεως υπαλλήλων της στο όριο των 15.000 ευρώ. Οι διατάξεις δεν αντίκεινται στο Σύνταγμα ούτε στο άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ.

Περίληψη: Οι οικειοθελείς παροχές δεν μπορούν να μετατραπούν σε συμβατικές υποχρεώσεις του εργοδότη, ανεξαρτήτως του μακροχρονίου, του αδιαλείπτου ή του γενικευμένου της καταβολής τους, ιδίως αν, κατά την έναρξη της χορηγήσεως ή έστω πριν δημιουργηθούν οι συνθήκες δεσμευτικότητός τους, επεφύλαξε για τον εαυτό του το δικαίωμα να τις διακόψη ελευθέρως και μονομερώς οποτεδήποτε. Η επιχειρησιακή συνήθεια δεν αποτελεί από μόνη της πηγή γενέσεως αξιώσεων, αλλά μπορεί να αποτελέσει βάση σιωπηρής συμφωνίας. Αντικείμενο της επιχειρησιακής συνήθειας είναι οι οικειοθελείς παροχές στις οποίες ανήκει και η ομαδική ασφάλιση του προσωπικού. Οι παροχές αυτές, ακόμη και αν καταβάλλονται τακτικώς διατηρούν τον χαρακτήρα τους ως οικειοθελών, εάν αυτή είναι η βούληση των μερών και ιδίως όταν ο εργοδότης έχει επιφυλάξει εις εαυτόν το δικαίωμα ανακλήσεώς τους. Η διακοπή ή η τροποποίηση μιας τέτοιας παροχής δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή.

Περίληψη: Απαιτείται ειδική άδεια λειτουργίας για τις επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών ασφαλίας και ειδική άδεια εργασίας για το προσωπικό τους. Επίσης, ειδική άδεια εργασίας απαιτείται και για το προσωπικό ασφαλείας οποιασδήποτε ιδιωτικής επιχειρήσεως, στο οποίο ανατίθεται η φύλαξη των χώρων, αγαθών και εγκαταστάσεων αυτής. Αν ο μισθωτός δεν έχει εφοδιασθεί με την εν λόγω άδεια, η σύμβαση εργασίας είναι άκυρη και δεν οφείλονται αποδοχές υπερημερίας. Ο αναιρετικός λόγος που αφορά τον μη εφοδιασμό του μισθωτού με την άδεια εργασίας, επειδή αφορά την δημοσία τάξη, προτείνεται παραδεκτώς το πρώτον ενώπιον του Αρείου Πάγου, εφόσον το πραγματικό υλικό, στο οποίο στηρίζεται, υπεβλήθη στο Δικαστήριο της ουσίας και γίνεται σαφής επίκληση αυτού στο αναιρετήριο.

Περίληψη: Οι κλαδικές και οι ομοιοεπαγγελματικές ΣΣΕ-ΔΑ δεσμεύουν μόνον τους εργοδότες και τους εργαζομένους που είναι μέλη των συνδικαλιστικών Οργανώσεων που συνήψαν την ΣΣΕ ή μεταξύ των οποίων εξεδόθη η διαιτητική απόφαση, εκτός αν έχουν κηρυχθή γενικώς υποχρεωτικές. Η υποχρεωτική παράταση και η μετενέργεια δεν αφορά συμβάσεις εργασίας στις οποίες δεν είχε εφαρμογή η ΣΣΕ-ΔΑ επειδή ο εργοδότης και ο μισθωτός δεν ήταν μέλη των οικείων συνδικαλιστικών Οργανώσεων. Δύναται εγκύρως να συμφωνηθεί ότι ο εργαζόμενος θα αμείβεται βάσει μη δεσμευτικής ΣΣΕ-ΔΑ. Με την ΔΑ 39/2004 Παροχής Υπηρεσιών είχε καθιερωθή πενθήμερο σύστημα οργάνωσης της εργασίας. Επί καθιερώσεως πενθημέρου, η 6η ημέρα εξομοιούται με ημέρα υποχρεωτικής αναπαύσεως, η απασχόληση πάσχει ακυρότητα και οφείλεται αποζημίωση βάσει των διατάξεων περί αδικαιολογήτου πλουτισμού. Το καταβαλλόμενο κατά την 6η ημέρα της εβδομάδος, κατά παράβασιν του πενθημέρου, δεν έχει τον χαρακτήρα μισθού, αλλά αποζημιώσεως. Επομένως, δεν εντάσσεται στις «τακτικές αποδοχές» - βάση υπολογισμού των δώρων και της αποζημιώσεως απολύσεως, ούτε στις «συνήθεις αποδοχές» - βάση των αποδοχών και τους επιδόματος αδείας, έστω και αν παρέχεται σταθερώς και μονίμως – Επιτρεπτή η συμφωνία περί μερικής απασχολήσεως με την καταβολή αναλόγως μειωμένων αποδοχών – Χρόνος καταβολής του μισθού – Έννοια «ημερομισθίου». Περαιτέρω ζητήματα μερικής απασχόλησης και μεταβίβασης επιχείρησης.

Περίληψη: Ο μισθωτός που απασχολείται με την επισκευή ή συντήρηση μηχανών αυτοκινήτων ή μηχανοκίνητων οχημάτων χαρακτηρίζεται ως υπάλληλος όταν συνεισφέρει την εξειδιασμένη εμπειρία και θεωρητική του μόρφωση και αναπτύσσει πρωτοβουλία, αναλαμβάνοντας υπεύθυνα την εργασία του, γιατί με την ανάπτυξη αυτών των ικανοτήτων υπερτερεί το πνευματικό στοιχείο σε σύγκριση με το σωματικό.

Περίληψη: Η υπέρβαση των ορίων βραχείας ασθένειας δεν θεωρείται αδικαιολόγητη απουσία και δεν απομειώνει τις ημέρες της κανονικής άδειας και εφόσον ο εργαζόμενος δεν άσκησε αυτουσίως (in natura) το δικαίωμα στην άδεια αναψυχής, αυτή μετατρέπεται σε χρηματική αξίωση και ο εργαζόμενος δικαιούται τις αποδοχές αδείας και το επίδομα αδείας, λόγω του παρακολουθητικού χαρακτήρα αυτών.

Περίληψη: Δεν είναι αναγκαίο στοιχείο για τη θεμελίωση της ιστορικής βάσης της αγωγής ο προσδιορισμός των ονομάτων των εργαζομένων που προσλήφθηκαν από το νέο φορέα ή η μνεία ονομάτων πελατών. Ανεπαρκείς αιτιολογίες αποφάσεως αναφορικά με τη συνδρομή ή μη περίπτωσης μεταβίβασης επιχείρησης, αφού ως προς το στοιχείο της πρόσληψης ή μη σημαντικού μέρους του προσωπικού της προηγουμένης επιχείρησης από την αναιρεσείουσα, δεν διευκρινίζεται πόσα συνολικά άτομα απασχολούσε προηγουμένως η εταιρεία και με ποίες ειδικότητες, ώστε να διαπιστωθεί η αναλογία των εργαζομένων σε σχέση με το σύνολο του προσωπικού της, ούτε διευκρινίζεται η χρονική περίοδος κατά την οποία λύθηκαν οι συμβάσεις εργασίας των εργαζομένων. Ως προς το στοιχείο της διάρκειας της τυχόν διακοπής της δραστηριότητας, δεν διευκρινίζεται ο ακριβής χρόνος έναρξης της επιχειρηματικής δραστηριότητας της αναιρεσείουσας μετά τη μεταβίβαση σε αυτήν του μεγαλυτέρου μέρος του πελατολογίου, του πυρήνα του προσωπικού και μέρους του εξοπλισμού της προηγούμενης επιχείρησης, ούτε διευκρινίζεται ο τρόπος που έγινε η μεταβίβαση του πελατολόγιου. (Αναιρεί την υπ΄ αριθμ. 2453/2017 ΜονΕφΑθηνών).

Περίληψη: Περίπτωση εικονικής σύμβασης ανεξαρτήτων υπηρεσιών, η οποία ανεξάρτητα από τα κίνητρα εκάστου των συμβαλλόμενων για το χαρακτηρισμό αυτό (φορολογικά ή άλλα), στην πραγματικότητα ήταν σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, δοθέντος ότι τα μέρη απέβλεπαν στην αποκλειστική και συνεχή απασχόληση της ενάγουσας, ενώ και η τελευταία δεν επιθυμούσε ανεξάρτητο καθεστώς συνεργασίας μετά της εναγομένης, ούτε να διατηρήσει το δικαίωμά της να παρέχει τις υπηρεσίες της και σε άλλα πρόσωπα.

Περίληψη: Όσοι Κανονισμοί έχουν αποτελέσει περιεχόμενο ειδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, η οποία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, αποκτούν ισχύ ουσιαστικού νόμου και όχι σύμβασης.

Περίληψη: Αντίκειται προς το Σύνταγμα η στέρηση της συντάξεως από το Δημόσιο στην περίπτωση ανακλήσεως της πράξεως διορισμού δημοσίου υπαλλήλου μετά από πάροδο μακρότατου χρόνου από τον διορισμό.

Περίληψη: Με Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις (ΚΥΑ) καθορίζονται, σύμφωνα με τον ΑΝ 435/68, αποδοχές και λοιποί όροι εργασίας για κατηγορίες μισθωτών, όταν είναι αδύνατη ελλείψει οργανώσεως εργοδοτών η σύναψη ΣΣΕ που να δεσμεύει τα 3/5 των μισθωτών της κατηγορίας αυτής και εφ’ όσον οι μισθωτοί αυτοί δεν δεσμεύονται από ΣΣΕ που έχει κηρυχθεί γενικά υποχρεωτική. Οι ΚΥΑ αυτές έχουν επικουρικό χαρακτήρα και αντικαθίστανται οποτεδήποτε με σύναψη ΣΣΕ ή με την κήρυξη ΣΣΕ γενικά υποχρεωτικής. Ως προς την ισχύ, την ενέργεια, τα αποτελέσματα, μετενέργεια και τη διάρκεια των ΚΥΑ, ισχύουν κατά ρητή επιταγή του νόμου οι διατάξεις που αφορούν τις ΣΣΕ. Από τις διατάξεις του Ν. 4046/12 και της ΠΥΣ 6/28-2-2012, που δεν αντιβαίνουν στα άρθρα 22 παρ. παρ. 1, 2 και 23 του Συντ., δεν εξαιρούνται οι εξομοιούμενες με ΣΣΕ ΚΥΑ του ΑΝ 435/68. Και αυτό διότι αν εξαιρούντο θα επλήττετο η ίδια η συλλογική αυτονομία και οι σχετικές διατάξεις του άρθρου μόνου του ΑΝ 435/68.

Περίληψη: Η Δημοκρατία της Πολωνίας, καθορίζοντας, βάσει του άρθρου 13, σημεία 1 έως 3, του νόμου περί τροποποιήσεως του νόμου περί οργανώσεως των τακτικών δικαστηρίων και ορισμένων άλλων νόμων, της 12ης Ιουλίου 2017, διαφορετικό όριο ηλικίας συνταξιοδοτήσεως για τους άνδρες και για τις γυναίκες που υπηρετούν ως δικαστές στα πολωνικά τακτικά δικαστήρια και στο Sąd Najwyższy (Ανώτατο Δικαστήριο, Πολωνία) ή ως εισαγγελικοί λειτουργοί, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 157 ΣΛΕΕ, καθώς και από το άρθρο 5, στοιχείο αʹ, και το άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο στʹ, της οδηγίας 2006/54/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουλίου 2006, για την εφαρμογή της αρχής των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης. Τέλος, η Δημοκρατία της Πολωνίας, εξουσιοδοτώντας, βάσει του άρθρου 1, σημείο 26, στοιχεία b) και c), του νόμου περί τροποποιήσεως του νόμου περί οργανώσεως των τακτικών δικαστηρίων και ορισμένων άλλων νόμων, της 12ης Ιουλίου 2017, τον Υπουργό Δικαιοσύνης (Πολωνία) να εγκρίνει την παράταση του χρονικού διαστήματος ενεργού υπηρεσίας των δικαστών των πολωνικών τακτικών δικαστηρίων πέραν του νέου ορίου ηλικίας συνταξιοδοτήσεως των εν λόγω δικαστών, όπως αυτό μειώθηκε βάσει του άρθρου 13, σημείο 1, του ιδίου αυτού νόμου, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις διατάξεις του άρθρου 19, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ.

Περίληψη:Το άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο δʹ του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, έχει την έννοια ότι συμπληρωματική παροχή που καταβάλλεται σε ορισμένους αθλητές υψηλού επιπέδου οι οποίοι έχουν εκπροσωπήσει ένα κράτος μέλος ή τα προκάτοχα αυτού κράτη στο πλαίσιο διεθνών αθλητικών διοργανώσεων δεν εμπίπτει στην έννοια της «παροχής γήρατος», κατά τη διάταξη αυτή, και, ως εκ τούτου, εξαιρείται από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού αυτού. Επιπροσθέτως, το άρθρο 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 492/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2011, που αφορά την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων στο εσωτερικό της Ένωσης, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε ρύθμιση κράτους μέλους η οποία εξαρτά τη χορήγηση συμπληρωματικής παροχής που έχει θεσπισθεί υπέρ ορισμένων αθλητών υψηλού επιπέδου, οι οποίοι έχουν εκπροσωπήσει το εν λόγω κράτος μέλος ή τα προκάτοχα αυτού κράτη στο πλαίσιο διεθνών αθλητικών διοργανώσεων, από την προϋπόθεση ιδίως ότι ο αιτών έχει την ιθαγένεια του εν λόγω κράτους μέλους.

Περίληψη: Το άρθρο 7 παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας, δεν αντιτίθεται σε εθνικές νομοθετικές ρυθμίσεις ή σε συλλογικές συμβάσεις που προβλέπουν τη χορήγηση επιπλέον ημερών ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών πέραν της προβλεπόμενης στη διάταξη αυτή ελάχιστης περιόδου τεσσάρων εβδομάδων, αλλά ταυτόχρονα αποκλείουν το ενδεχόμενο μεταφοράς των ημερών αυτών στην περίπτωση ασθένειας. Επιπροσθέτως, το άρθρο 31 παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνδυασμό με το άρθρο του 51, παράγραφος 1, έχει την έννοια ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί όσον αφορά τέτοιες εθνικές νομοθετικές ρυθμίσεις ή συλλογικές συμβάσεις.

Περίληψη: Το άρθρο 1 παρ. 3, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 96/71/ΕΚ σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιώνδεν καλύπτει τις υπηρεσίες εξυπηρέτησης επιβατών, καθαρισμού ή εστίασης για τους επιβάτες, στο πλαίσιο σύμβασης που έχει συναφθεί μεταξύ επιχείρησης εγκατεστημένης σε κράτος μέλος και επιχείρησης εγκατεστημένης σε άλλο κράτος μέλος και συμβατικώς συνδεδεμένης με σιδηροδρομική εταιρία εγκατεστημένη στο ίδιο αυτό κράτος μέλος. Αυτό συμβαίνει εφόσον οι εν λόγω υπηρεσίες παρέχονται από εργαζομένους μισθωτούς της πρώτης επιχείρησης ή από εργαζομένους που έχει θέσει στη διάθεση της τελευταίας άλλη επιχείρηση, επίσης εγκατεστημένη στο πρώτο κράτος μέλος, μέσα στις διεθνείς αμαξοστοιχίες που διέρχονται από το δεύτερο κράτος μέλος, όταν οι εργαζόμενοι αυτοί εκτελούν σημαντικό μέρος της εργασίας που συνδέεται εγγενώς με τις υπηρεσίες αυτές στο έδαφος του πρώτου κράτους μέλους και αρχίζουν ή ολοκληρώνουν σε αυτό την υπηρεσία τους.

Περίληψη:Η οδηγία 79/7/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 1978, περί της προοδευτικής εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως μεταξύ ανδρών και γυναικών σε θέματα κοινωνικής ασφαλίσεως, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση, η οποία προβλέπει το δικαίωμα χορήγησης προσαύξησης σύνταξης σε γυναίκες που έχουν αποκτήσει τουλάχιστον δύο φυσικά ή θετά τέκνα και οι οποίες λαμβάνουν ανταποδοτική σύνταξη λόγω μόνιμης ανικανότητας προς εργασία βάσει εθνικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, ενώ οι άνδρες που βρίσκονται σε πανομοιότυπη κατάσταση δεν δικαιούνται τέτοια προσαύξηση σύνταξης.

Περίληψη:Το άρθρο 2, παράγραφος 5, της οδηγίας 2000/78/ΕΚ για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία προβλέπει την αυτόματη λύση της σχέσεως εργασίας των χειριστών αεροσκαφών που απασχολεί εταιρία η οποία εκμεταλλεύεται αεροσκάφη στο πλαίσιο δραστηριοτήτων συνδεομένων με την προάσπιση της εθνικής ασφάλειας κράτους μέλους όταν αυτοί συμπληρώνουν το 60ό έτος της ηλικίας τους, υπό τον όρον ότι η ρύθμιση αυτή είναι αναγκαία για τη δημόσια ασφάλεια, κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως, πράγμα το οποίο στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να εξακριβώσει.Περαιτέρω, το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/78 έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία προβλέπει την αυτόματη λύση της σχέσεως εργασίας των χειριστών αεροσκαφών που απασχολεί εταιρία η οποία εκμεταλλεύεται αεροσκάφη στο πλαίσιο δραστηριοτήτων συνδεομένων με την προάσπιση της εθνικής ασφάλειας κράτους μέλους όταν αυτοί συμπληρώνουν το 60ό έτος της ηλικίας τους, υπό τον όρον ότι η ρύθμιση αυτή είναι αναλογική, κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως, πράγμα το οποίο στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να εξακριβώσει

Περίληψη:Τα άρθρα 5 και 7 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας, έχουν την έννοια ότι δεν τυγχάνουν εφαρμογής έναντι εθνικής ρυθμίσεως η οποία δεν παρέχει στους εργαζομένους τη δυνατότητα να λαμβάνουν τις ειδικές άδειες που προβλέπει η ως άνω ρύθμιση τις ημέρες κατά τις οποίες οι εν λόγω εργαζόμενοι οφείλουν να εργάζονται, εφόσον οι ανάγκες και οι υποχρεώσεις στις οποίες ανταποκρίνονται οι ανωτέρω ειδικές άδειες ανακύπτουν κατά τη διάρκεια των προβλεπόμενων από τα άρθρα αυτά περιόδων εβδομαδιαίας αναπαύσεως ή ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών.

Περίληψη: Το πιστοποιητικό E 101, το οποίο χορηγήθηκε από τον αρμόδιο φορέα κράτους μέλους σε εργαζόμενους που ασκούν τις δραστηριότητές τους σε άλλο κράτος μέλος, και το πιστοποιητικό A 1, το οποίο χορηγήθηκε από τον φορέα αυτόν, βάσει του άρθρου 12 παρ. 1 ή του άρθρου 13 παρ. 1 του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, όπως έχει τροποποιηθεί από τον κανονισμό (ΕΚ) 465/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2012, στους εν λόγω εργαζόμενους, δεσμεύουν τα δικαστήρια του τελευταίου αυτού κράτους μέλους μόνο σε θέματα κοινωνικής ασφάλισης.

Περίληψη:Τα κράτη μέλη και/ή οι κοινωνικοί εταίροι δεν δύνανται να εξαιρούν από την έννοια των «διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου», κατά τη ρήτρα 5 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου την περίπτωση, όπου εργαζόμενος ο οποίος προσλαμβάνεται με σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου, ήτοι για την κάλυψη κενής θέσης έως την οριστική πλήρωσή της, διορίζεται επανειλημμένα στην ίδια θέση την οποία καλύπτει αδιαλείπτως επί σειρά ετών και ασκεί, σταθερά και χωρίς διακοπή, τα ίδια καθήκοντα, όταν η μακροχρόνια διατήρηση του εργαζομένου στην κενή αυτή θέση αποτελεί συνέπεια της μη τήρησης εκ μέρους του εργοδότη της επιβαλλόμενης από τον νόμο υποχρέωσής του να οργανώσει, εντός της προβλεπόμενης προς τούτο προθεσμίας, διαδικασία επιλογής για την οριστική πλήρωση της ως άνω κενής θέσης και όταν, εξ αυτού του λόγου, η σχέση εργασίας παρατεινόταν σιωπηρά από έτος σε έτος. Δεύτερον, η ρήτρα 5 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία και νομολογία κατά τις οποίες, για να γίνει δεκτό ότι η διαδοχική ανανέωση σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου δικαιολογείται από «αντικειμενικούς λόγους» κατά την έννοια του σημείου 1, στοιχείο αʹ, της ως άνω ρήτρας, αρκεί μόνον η συνδρομή ενός από τους λόγους πρόσληψης που προβλέπει η εθνική αυτή νομοθεσία, ήτοι λόγων ανάγκης, επείγοντος ή σχετιζόμενων με την ανάπτυξη προγραμμάτων προσωρινού, συγκυριακού ή έκτακτου χαρακτήρα, εφόσον η εθνική αυτή νομοθεσία και νομολογία δεν εμποδίζουν τον συγκεκριμένο εργοδότη να καλύπτει στην πράξη μέσω των ανανεώσεων αυτών πάγιες και διαρκείς ανάγκες του σε προσωπικό. Τρίτον, η ρήτρα 5 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου έχει την έννοια ότι εναπόκειται στο εθνικό δικαστήριο να εκτιμήσει, σύμφωνα με το σύνολο των εφαρμοστέων κανόνων του εθνικού δικαίου, αν η οργάνωση διαδικασιών επιλογής για την οριστική πλήρωση των θέσεων που καλύπτονται προσωρινά από τους εργαζομένους με σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, η μετατροπή του καθεστώτος των εργαζομένων αυτών σε καθεστώς «προσωπικού αορίστου χρόνου σε μη μόνιμη θέση» και η καταβολή στους εν λόγω εργαζομένους αποζημίωσης αντίστοιχης προς εκείνη που οφείλεται σε περίπτωση καταχρηστικής απόλυσης είναι κατάλληλα μέτρα για την πρόληψη της κατάχρησης που προκύπτει από τη χρήση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου και, αν απαιτείται, για την επιβολή κυρώσεων για την κατάχρηση αυτή ή ισοδύναμα νομοθετικά μέτρα κατά την έννοια της ρήτρας 5 της συμφωνίας-πλαισίου. Τέταρτον, η ρήτρα 2, η ρήτρα 3, σημείο 1, και η ρήτρα 5 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου έχουν την έννοια ότι, σε περίπτωση καταχρηστικής χρησιμοποίησης εκ μέρους εργοδότη που υπάγεται στον δημόσιο τομέα διαδοχικών σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, η συγκατάθεση του θιγόμενου εργαζομένου για την ίδρυση και/ή την ανανέωση των σχέσεων αυτών εργασίας δεν αίρει, από την άποψη αυτή, την καταχρηστικότητα της συμπεριφοράς του εν λόγω εργοδότη, ώστε να μην εφαρμοστεί στην περίπτωση αυτού του εργαζομένου η συμφωνία-πλαίσιο. Τέλος, το δίκαιο της Ένωσης έχει την έννοια ότι δεν επιβάλλει σε εθνικό δικαστήριο το οποίο επιλαμβάνεται διαφοράς μεταξύ εργαζομένου και του εργοδότη του ο οποίος υπάγεται στον δημόσιο τομέα να αφήσει ανεφάρμοστη εθνική ρύθμιση η οποία δεν συνάδει με τη ρήτρα 5, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου.

Περίληψη:Η ρήτρα 4, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία δεν προβλέπει την καταβολή αποζημιώσεως λόγω λήξεως των καθηκόντων ούτε στους εργαζομένους με σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου που απασχολούνται ως έκτακτοι δημόσιοι υπάλληλοι ούτε στους τακτικούς δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι απασχολούνται στο πλαίσιο σχέσεως εργασίας αορίστου χρόνου, ενώ προβλέπει την καταβολή τέτοιας αποζημιώσεως στους συμβασιούχους υπαλλήλους αορίστου χρόνου κατά τη λύση της συμβάσεως εργασίας τους για αντικειμενικό λόγο. Τέλος, τα άρθρα 151 και 153 ΣΛΕΕ καθώς και η ρήτρα 4, σημείο 1, της ως άνω συμφωνίας-πλαισίου πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση η οποία δεν προβλέπει την καταβολή αποζημιώσεως στους εργαζομένους ορισμένου χρόνου που απασχολούνται ως έκτακτοι δημόσιοι υπάλληλοι, κατά τη λήξη των καθηκόντων τους, ενώ στους συμβασιούχους υπαλλήλους ορισμένου χρόνου καταβάλλεται αποζημίωση κατά τη λήξη της συμβάσεως εργασίας τους.

Περίληψη:Σε περίπτωση μεταβίβασης επιχείρησης προς περισσότερους διαδόχους, το άρθρο 3 παρ. 1 της οδηγίας 2001/23/ΕΚ έχει την έννοια ότι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που απορρέουν από σύμβαση εργασίας μεταβιβάζονται σε καθέναν από τους διαδόχους αναλογικώς προς τα καθήκοντα που ασκεί ο εργαζόμενος, υπό την προϋπόθεση ότι η επακόλουθη κατάτμηση της σύμβασης εργασίας είναι δυνατή ή δεν συνεπάγεται επιδείνωση των όρων εργασίας ούτε θίγει τη διατήρηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων την οποία εγγυάται η οδηγία αυτή, πράγμα που εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να ελέγξει. Σε περίπτωση που μια τέτοια κατάτμηση αποδεικνύεται αδύνατο να πραγματοποιηθεί ή θίγει τα δικαιώματα του εργαζομένου, τυχόν λύση της εργασιακής σχέσης λόγω των ως άνω περιστάσεων θεωρείται, βάσει του άρθρου 4 της οδηγίας αυτής, ως επελθούσα εξαιτίας του ή των διαδόχων, έστω και αν η λύση της εργασιακής σχέσης επήλθε με πρωτοβουλία του εργαζομένου

Περίληψη: Στο πλαίσιο δικαστικής διαδικασίας κινηθείσας σε βάρος εργοδότη για πραγματικά περιστατικά δυνάμενα να καταδείξουν δόλια κτήση ή χρησιμοποίηση πιστοποιητικών E 101 χορηγηθέντων βάσει του άρθρου 14, σημείο 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, τα εθνικά δικαστήρια μπορούν να διαπιστώσουν την ύπαρξη απάτης και, κατά συνέπεια, να μη λάβουν υπόψη τα πιστοποιητικά αυτά μόνον αφού βεβαιωθούν: αφενός, ότι η διαδικασία του άρθρου 84απαρ. 3 του κανονισμού αυτού κινήθηκε χωρίς καθυστέρηση και ότι δόθηκε η δυνατότητα στον αρμόδιο φορέα του κράτους μέλους εκδόσεως να επανεξετάσει το βάσιμο της χορηγήσεως των εν λόγω πιστοποιητικών υπό το πρίσμα των συγκεκριμένων στοιχείων που του παρέσχε ο αρμόδιος φορέας του κράτους μέλους υποδοχής, τα οποία υποδηλώνουν ότι τα εν λόγω πιστοποιητικά αποκτήθηκαν ή χρησιμοποιήθηκαν δολίως και αφετέρου, ότι ο αρμόδιος φορέας του κράτους μέλους εκδόσεως παρέλειψε να προβεί σε τέτοια επανεξέταση και να λάβει θέση, εντός ευλόγου χρόνου, επί των ως άνω στοιχείων, ακυρώνοντας ή ανακαλώντας, κατά περίπτωση, τα επίμαχα πιστοποιητικά. Επιπροσθέτως, το άρθρο 11 παρ. 1 του κανονισμού 574/72 και η αρχή της υπεροχής του δικαίου της Ένωσης έχουν την έννοια ότι σε περίπτωση που έχει εκδοθεί σε βάρος εργοδότη, στο κράτος μέλος υποδοχής, ποινική καταδικαστική απόφαση στηριζόμενη σε αμετάκλητη διαπίστωση, κατά παραβίαση του δικαίου αυτού, περί διαπράξεως απάτης δεν επιτρέπουν σε πολιτικό δικαστήριο του εν λόγω κράτους μέλους, που δεσμεύεται από τη βάσει του εθνικού δικαίου αρχή της ισχύος του δεδικασμένου της ποινικής δίκης στην πολιτική δίκη, να υποχρεώσει τον εν λόγω εργοδότη, απλώς και μόνο λόγω της ως άνω ποινικής καταδικαστικής αποφάσεως, να καταβάλει αποζημίωση στους εργαζομένους ή σε συνταξιοδοτικό οργανισμό του ίδιου κράτους μέλους σε βάρος των οποίων διαπράχθηκε η απάτη αυτή.

Περίληψη:Το άρθρο 7 παρ. 2 του κανονισμού (ΕΕ) 492/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2011, που αφορά την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων στο εσωτερικό της Ένωσης, έχει την έννοια ότι εθνική νομοθεσία κατά την οποία η ανάληψη από ομόσπονδο κράτος της επιβάρυνσης της σχολικής μεταφοράς εξαρτάται από προϋπόθεση κατοικίας στο έδαφος του εν λόγω ομόσπονδου κράτους συνιστά έμμεση δυσμενή διάκριση καθόσον μπορεί, από τη φύση της, να θίξει περισσότερο τους μεθοριακούς εργαζομένους σε σχέση με τους ημεδαπούς εργαζομένους. Επιπροσθέτως, το άρθρο 7 παρ. 2 του κανονισμού 492/2011 έχει την έννοια ότι οι πρακτικές δυσκολίες που συνδέονται με την αποτελεσματική οργάνωση της σχολικής μεταφοράς εντός ομόσπονδου κράτους δεν συνιστούν επιτακτικό λόγο γενικού συμφέροντος ικανό να δικαιολογήσει εθνικό μέτρο το οποίο θεωρείται ότι εισάγει έμμεση δυσμενή διάκριση

Περίληψη:Η φράση «όρο[ι] πρόσβασης στην απασχόληση και την εργασία» κατά το άρθρο 3 παρ. 1 στοιχείο αʹ της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, έχει την έννοια ότι καλύπτει τις δηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο ραδιοτηλεοπτικής εκπομπής στη διάρκεια της οποίας ο ερωτώμενος κατέστησε σαφές ότι ουδέποτε θα προσλάμβανε ούτε θα απασχολούσε άτομα ορισμένου γενετήσιου προσανατολισμού στην επιχείρησή του, ενώ κατά τον χρόνο εκείνο δεν είχε δρομολογηθεί ούτε προγραμματιστεί οποιαδήποτε διαδικασία πρόσληψης, υπό την προϋπόθεση ότι δεν είναι υποθετική η σύνδεση μεταξύ των δηλώσεων αυτών και των όρων πρόσβασης στην απασχόληση και την εργασία στη συγκεκριμένη επιχείρηση. Περαιτέρω, η οδηγία 2000/78 έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση δυνάμει της οποίας μια ένωση δικηγόρων που έχει ως καταστατικό σκοπό να υπερασπίζεται δικαστικώς άτομα ορισμένου γενετήσιου προσανατολισμού και να προάγει την καλλιέργεια και τον σεβασμό των δικαιωμάτων αυτής της κατηγορίας ατόμων έχει άνευ ετέρου, λόγω του προαναφερθέντος σκοπού και ανεξαρτήτως τυχόν κερδοσκοπικού της χαρακτήρα, ενεργητική νομιμοποίηση για την κίνηση ένδικης διαδικασίας προκειμένου να εξασφαλιστεί η τήρηση των υποχρεώσεων που απορρέουν από την ως άνω οδηγία και, ενδεχομένως, η καταβολή αποζημιώσεως, εφόσον συντρέχουν πραγματικά περιστατικά τα οποία μπορούν να στοιχειοθετήσουν δυσμενή διάκριση, κατά την εν λόγω οδηγία, εις βάρος της αντίστοιχης κατηγορίας ατόμων χωρίς να είναι δυνατόν να προσδιοριστεί συγκεκριμένο άτομο που ζημιώθηκε.

Περίληψη:Το άρθρο 34 παρ. 3 δεύτερο εδάφιο του κανονισμού (ΕΕ) 165/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Φεβρουαρίου 2014, για τους ταχογράφους στον τομέα των οδικών μεταφορών, ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 3821/85 του Συμβουλίου σχετικά με τη συσκευή ελέγχου στον τομέα των οδικών μεταφορών και τροποποιεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 561/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την εναρμόνιση ορισμένων κοινωνικών διατάξεων στον τομέα των οδικών μεταφορών για τους ταχογράφους κατά τις οδικές μεταφορές, έχει την έννοια ότι δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της προβλεπόμενης απαγορεύσεως εθνική ρύθμιση επιβάλλουσα στον οδηγό οχήματος εξοπλισμένου με ψηφιακό ταχογράφο να επιδεικνύει, ως επικουρικό μέσο αποδείξεως των δραστηριοτήτων του, οσάκις ελλείπουν οι αυτόματες και χειρόγραφες καταχωρίσεις στον εν λόγω ταχογράφο, βεβαίωση συνταχθείσα από τον εργοδότη του με βάση το έντυπο που περιλαμβάνεται στο παράρτημα της αποφάσεως 2009/959/ΕΕ της Επιτροπής, της 14ης Δεκεμβρίου 2009, για την τροποποίηση της απόφασης 2007/230/ΕΚ περί εντύπου σχετικά με την κοινωνική νομοθεσία όσον αφορά δραστηριότητες οδικών μεταφορών.

Περίληψη: Το άρθρο 45 παρ. 1 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία, στο πλαίσιο του καθορισμού του ύψους των αποδοχών ενός εργαζομένου ως εκπαιδευτικού σε οργανισμό τοπικής αυτοδιοικήσεως, προσμετρά μέχρι το ανώτατο όριο των τριών συνολικά ετών τον χρόνο προϋπηρεσίας του εν λόγω εργαζομένου σε ευρισκόμενο σε άλλο κράτος μέλος εργοδότη διαφορετικό από αυτόν τον οργανισμό τοπικής αυτοδιοικήσεως, στην περίπτωση που η ασκηθείσα στο πλαίσιο της προϋπηρεσίας αυτής δραστηριότητα είναι ισοδύναμη προς εκείνη την οποία ο εργαζόμενος υποχρεούται να ασκήσει στο πλαίσιο των εν λόγω καθηκόντων εκπαιδευτικού.

Περίληψη:Το άρθρο 1 παρ. 3 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας, έχει την έννοια ότι το άρθρο 2, σημεία 1 και 2, της οδηγίας αυτής έχει εφαρμογή επί των μελών των οργάνων της τάξης που ασκούν καθήκοντα επιτήρησης στα εξωτερικά σύνορα κράτους μέλους σε περίπτωση εισροής υπηκόων τρίτων χωρών στα εν λόγω σύνορα, εκτός αν από το σύνολο των περιστάσεων που ασκούν επιρροή συνάγεται ότι η αποστολή τους εκτελείται στο πλαίσιο έκτακτων συμβάντων, των οποίων η βαρύτητα και η κλίμακα επιβάλλουν τη λήψη μέτρων αναγκαίων για την προστασία της ζωής, της υγείας καθώς και της ασφάλειας του κοινωνικού συνόλου, η δε ορθή εκτέλεση των μέτρων αυτών θα διακυβευόταν αν έπρεπε να τηρηθούν όλοι οι κανόνες της ως άνω οδηγίας, ζήτημα το οποίο πρέπει να ελεγχθεί από το αιτούν δικαστήριο.

Περίληψη:Το άρθρο 17 παρ. 1, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2004/38/ΕΚ έχει την έννοια ότι για την απόκτηση δικαιώματος μόνιμης διαμονής στο κράτος μέλος υποδοχής πριν από την παρέλευση συνεχούς χρονικού διαστήματος πέντε ετών διαμονής, οι προϋποθέσεις περί εργασίας στο κράτος αυτό τουλάχιστον τους προηγούμενους δώδεκα μήνες και περί συνεχούς διαμονής σε αυτό για περισσότερα από τρία έτη έχουν εφαρμογή σε πρόσωπο το οποίο, κατά τον χρόνο παύσης της εργασίας του, έχει φθάσει στην ηλικία που ορίζεται από το δίκαιο του κράτους μέλους υποδοχής για την απόκτηση δικαιωμάτων σε σύνταξη γήρατος.

Περίληψη:Η οδηγία 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, και ιδίως το άρθρο της 2 παρ. 2, το άρθρο 3 παρ. 1 και το άρθρο 6 παρ. 1 έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση που απαγορεύει στις δημόσιες αρχές να αναθέτουν την εκπόνηση μελετών και την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών σε συνταξιούχους, στο μέτρο που, αφενός, η ρύθμιση αυτή επιδιώκει θεμιτό σκοπό της πολιτικής στον τομέα της απασχολήσεως και της αγοράς εργασίας και, αφετέρου, τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη του εν λόγω σκοπού είναι πρόσφορα και αναγκαία. Στο αιτούν δικαστήριο εναπόκειται να εξακριβώσει αν τούτοπράγματι συμβαίνει στην υπόθεση της κύριας δίκης.

Περίληψη:Μια παροχή όπως το επίμαχο στην υπόθεση της κύριας δίκης επίδομα αποκατάστασης συνιστά παροχή ασθενείας, κατά την έννοια του άρθρου 3 παρ. 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 465/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2012. Περαιτέρω, στην περίπτωση προσώπου, το οποίο δεν είναι πλέον ασφαλισμένο στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης του κράτους μέλους καταγωγής του, αφού έπαυσε να ασκεί την επαγγελματική δραστηριότητά του στο εν λόγω κράτος μέλος και μετέφερε την κατοικία του σε άλλο κράτος μέλος, εντός του οποίου εργάστηκε και συμπλήρωσε το μεγαλύτερο μέρος των περιόδων ασφάλισής του, ο κανονισμός 883/2004, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 465/2012, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν αντιτίθεται στην εκ μέρους του αρμόδιου φορέα του κράτους μέλους καταγωγής του άρνηση χορήγησης στο πρόσωπο αυτό παροχής όπως το επίμαχο στην υπόθεση της κύριας δίκης επίδομα αποκατάστασης, δεδομένου ότι το πρόσωπο αυτό δεν υπάγεται στη νομοθεσία του εν λόγω κράτους μέλους καταγωγής, αλλά στη νομοθεσία του κράτους μέλους όπου βρίσκεται η κατοικία του.

Περίληψη: Τα άρθρα 2 και 6 της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε μέτρο δυνάμει του οποίου χορηγείται στους δημοσίους υπαλλήλους και στους δικαστές, προς εξασφάλιση της καταβολής επαρκών αποδοχών, αναδρομική αύξηση υπολογιζόμενη ως ποσοστό του βασικού μισθού που τους καταβαλλόταν βάσει κατάταξης σε κλιμάκιο του βασικού μισθού, εντός εκάστου βαθμού, η οποία κατάταξη είχε γίνει, κατά τον χρόνο της πρόσληψης, σε συνάρτηση με την ηλικία τους, εφόσον το μέτρο αυτό, αφενός, ανταποκρίνεται στην ανάγκη προστασίας των κεκτημένων δικαιωμάτων, σε ένα πλαίσιο χαρακτηριζόμενο τόσο από μεγάλο αριθμό θιγόμενων δημοσίων υπαλλήλων και δικαστών όσο και από την απουσία έγκυρου συστήματος αναφοράς, και, αφετέρου, δεν συνεπάγεται τη διαιώνιση της διαφορετικής μεταχείρισης λόγω ηλικίας. Περαιτέρω, η αρχή της αποτελεσματικότητας έχει την έννοια ότι δεν επιτρέπει στα κράτη μέλη να ορίζουν ότι η δίμηνη αποσβεστική προθεσμία για την κατάθεση αίτησης καταβολής χρηματικής ικανοποίησης της βλάβης που προξενήθηκε από μέτρο που ενέχει διάκριση λόγω ηλικίας αρχίζει την ημέρα της δημοσίευσης απόφασης του Δικαστηρίου με την οποία διαπιστώθηκε ότι παρόμοιο μέτρο ενείχε επίσης διάκριση, στην περίπτωση που οι θιγόμενοι ενδέχεται να μην ήταν σε θέση να γνωρίζουν, εντός της εν λόγω προθεσμίας, την ύπαρξη ή την έκταση της δυσμενούς διάκρισης την οποία είχαν υποστεί. Αυτό συμβαίνει μεταξύ άλλων όταν στο εν λόγω κράτος μέλος υπάρχει διχογνωμία σχετικά με το κατά πόσον οι δικανικές κρίσεις που διατυπώθηκαν με την απόφαση του Δικαστηρίου ισχύουν και για το επίμαχο μέτρο.

Περίληψη: Το άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για το συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 988/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, έχει την έννοια ότι η ενίσχυση για την ένταξη παιδιών και εφήβων με διανοητική αναπηρία, που προβλέπεται στο άρθρο 35a του όγδοου βιβλίου του Sozialgesetzbuch (γερμανικού κώδικα κοινωνικών ασφαλίσεων), δεν συνιστά παροχή κατά την έννοια του εν λόγω άρθρου και, ως εκ τούτου, δεν εμπίπτει στο καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής του κανονισμού αυτού. Περαιτέρω,το άρθρο 5 του κανονισμού 883/2004, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 988/2009, έχει την έννοια ότι αφενός το επίδομα ανατροφής τέκνου με αναπηρία που προβλέπει το άρθρο L. 541-1 του code de la sécurité sociale (γαλλικού κώδικα κοινωνικής ασφάλισης) και η ενίσχυση για την ένταξη παιδιών και εφήβων με διανοητική αναπηρία, βάσει του άρθρου 35a του όγδοου βιβλίου του γερμανικού κώδικα κοινωνικών ασφαλίσεων, δεν μπορούν να θεωρηθούν παροχές ισοδυνάμου χαρακτήρα, κατά την έννοια του στοιχείου αʹ του εν λόγω άρθρου 5 και αφετέρου ότι η αρχή της εξομοίωσης των γεγονότων, την οποία καθιερώνει το στοιχείο βʹ του εν λόγω άρθρου 5, έχει εφαρμογή σε περιστάσεις όπως αυτές της υπόθεσης της κύριας δίκης. Επομένως, οι αρμόδιες γαλλικές αρχές πρέπει να κρίνουν αν, εν προκειμένω, αποδεικνύεται η συνδρομή του κρίσιμου γεγονότος κατά την έννοια της διάταξης αυτής. Στο πλαίσιο αυτό, οι γαλλικές αρχές οφείλουν να λάβουν υπόψη παρόμοια γεγονότα που έχουν λάβει χώρα στη Γερμανία, ως εάν είχαν λάβει χώρα στο έδαφός τους.

 

 

Περίληψη

Η Γερμανία αντιμετώπισε αποτελεσματικά την απειλή της πανδημίας σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Τα μέτρα που υιοθετήθηκαν είχαν ως κύριους άξονες την αντιμετώπιση των υγειονομικών πτυχών της κρίσης και τον περιορισμό της ύφεσης εξαιτίας της πανδημίας και των οικονομικών συνεπειών της. Η παρούσα συμβολή παρέχει μία επισκόπηση των κυριότερων μέτρων που υιοθετήθηκαν και τα οποία αφορούν το εργατικό δίκαιο.

 

 

Η ΕΔΕΚΑ ανταποκρινόμενη στην προτροπή "ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ", χωρίς όμως να απομακρύνεται από την ζώσα επικαιρότητα, και παραμένοντας πίστη στη δέσμευσή της να αναλύει επιστημονικά όλες τις σύγχρονες εξελίξεις στο χώρο του εργατικού και κοινωνικοασφαλιστικού δικαίου, διοργάνωσε με απόλυτη επιτυχία και ευρύτατη συμμετοχή τις ακόλουθες διαδικτυακές επιστημονικές εκδηλώσεις.

 

 

 

 I. Στις 04.04.2020 και ώρα 19.00-21.00 διοργανώθηκε διαδικτυακή ημερίδα με θέμα: «Οι έκτακτες ρυθμίσεις εργατικού και κοινωνικοασφαλιστικού δικαίου λόγω κορονοϊού».            

 

                                                                                                                                                                                                                                           

Οι εισηγητές της ημερίδας ήταν οι ακόλουθοι:

 

Κώστας Παπαδημητρίου, Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ, «Αναστολή συμβάσεων εργασίας σε επιχειρήσεις των οποίων έχει ανασταλεί η επιχειρηματική τους δραστηριότητα με εντολή δημόσιας αρχής και πληττόμενες από τον κορονοϊό επιχειρήσεις – Χορήγηση επιδόματος στους εργαζομένους»,

 

Άγγελος Στεργίου, Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ, «Ζητήματα κοινωνικής ασφάλισης κατά την περίοδο του κορονοϊού»,

 

Γεώργιος Λεβέντης, Ομ. Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ, «Λειτουργία επιχειρήσεων με προσωπικό ασφαλούς λειτουργίας και δυνατότητα μεταφοράς εργαζόμενων εντός του ομίλου επιχειρήσεων»,

 

Ιωάννης Σκανδάλης, Επ. Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ, «Περιορισμοί στο εργοδοτικό δικαίωμα καταγγελίας συμβάσεων εργασίας και επίδομα εργαζομένων»

 

Δημήτριος Λαδάς, Επ. Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ, «Τηλεργασία και άδεια ειδικού σκοπού εργαζομένων»,

 

Κώστας Ρίζος, Δ.Ν. Δικηγόρος, «Μέτρα κοινωνικής πολιτικής για εργαζομένους και ελεύθερους επαγγελματίες (ενοίκιο, παράταση καταβολής εισφορών και λοιπών υποχρεώσεων)»

 

 

 

 

II. Την Τετάρτη, 20 Μαΐου 2020 και ώρα 19:15 με θέμα: «Η τηλεργασία μετά την πανδημία του κορωνοϊού»

Η θεματική του διαδικτυακής ημερίδας ήταν η ακόλουθη:

 

1. Γενικό πλαίσιο λειτουργίας της τηλεργασίας: Κ. Παπαδημητρίου, Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ                                                                                                              
2. Ειδικότερα θέματα:

-  «Ο χρόνος εργασίας στην τηλεργασία - Τα όρια μεταξύ επαγγελματικού και ιδιωτικού βίου», Ι. Σκανδάλης, Επ. Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ

 

- «Η λειτουργία της σύμβασης τηλεργασίας», Γ. Λεβέντης, Ομ. Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ

 

- «Προστασία προσωπικών δεδομένων των τηλεργαζόμενων» – Κ. Ρίζος, Δ.Ν. Δικηγόρος,

 

- «H Κοινωνική ασφάλιση στην τηλεργασία» – Άγγ. Στεργίου, Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ

 

3. Εκ μέρους των κοινωνικών εταίρων:                                                                                                                                                                                                                         

- Χ. Ιωάννου, Διευθυντής Τομέα Απασχόλησης και Αγοράς Εργασίας ΣΕΒ

 

- Ελ. Βαρχαλαμά, Νομική Σύμβουλος ΓΣΕΕ

 

4. Παρεμβάσεις:

 

- Δ. Λαδάς, Επ. Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ

 

- Γ. Καρούζος, Δικηγόρος

 

 

 

 

ΙΙΙ. Την Πέμπτη, 02.07.2020, 02.07 και ώρα 19.00-21.00, διαδικτυακή ημερίδα με θέμα: «Τα πρόσφατα έκτακτα μέτρα εργατικού και κοινωνικοασφαλιστικού δικαίου»                 

 

 

 

Το πρόγραμμα της διαδικτυακής ημερίδας είναι το ακόλουθο:

 

- «Προϋποθέσεις και έννομες συνέπειες από την ένταξη στο πρόγραμμα Συν-Εργασία», Δημήτρης Παπαδημητρίου, Δικηγόρος, ΜΔΕ Εργατικού Δικαίου

 

- Παρέμβαση Ιωάννη Σκανδάλη, Επικ. Καθηγητή Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ: «Ειδικότερα ζητήματα από την ένταξη στο πρόγραμμα Συν-Εργασία»

 

- «Τα έκτακτα μέτρα εργατικού δικαίου στις τουριστικές επιχειρήσεις», Δημήτριος Βασιλείου, Δικηγόρος

 

- «Τα έκτακτα μέτρα κοινωνικοασφαλιστικού δικαίου», Άγγελος Στεργίου, Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ