ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Επιμέλεια ύλης: Σοφία Γεωργακοπούλου, Δικηγόρος, ΜΔΕ Εργατικού Δικαίου

 

Δ. Ζερδελής, Συλλογικό Εργατικό Δίκαιο, 5η έκδ. (Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη 2021)

 

Οι πρόσφατες τροποποιήσεις που επέφερε ο ν. 4808/2021 στο συλλογικό εργατικό δίκαιο, και συγκεκριμένα στην οργάνωση και λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, στο δίκαιο της απεργίας αλλά και σε θέματα σύναψης συλλογικών συμβάσεων εργασίας, κατέστησαν αναγκαία την παρούσα έκδοση, στην οποία έχει ληφθεί υπόψη και η πρόσφατη νομολογία και βιβλιογραφία. Όπως επισημάναμε και στην πρώτη έκδοση του βιβλίου αυτού, παρά τις διαφορές που εμφανίζει το συλλογικό από το ατομικό εργατικό δίκαιο, δεν παύουν να αποτελούν ενότητα, ο στόχος των οποίων, όπως και όλου του εργατικού δικαίου είναι κοινός: να εξισορροπήσουν την δομικού χαρακτήρα διαπραγματευτική ανισότητα μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου.

Και στη νέα αυτή έκδοση διατηρείται ο ίδιος στόχος με τις προηγούμενες εκδόσεις: η παρουσίαση κατά τρόπο εύληπτο, συστηματικό και χωρίς περιττές θεωρητικές αναλύσεις των βασικότερων εκφάνσεων των συλλογικών εργασιακών σχέσεων, όπως είναι οι συνδικαλιστικές ελευθερίες, η σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας και το δικαίωμα της απεργίας.

 

Δημήτρης Ζερδελής, Εγχειρίδιο εργατικου δικαίου,  Z έκδοση (Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα - Θεσσαλονίκη 2021)

 

Οι σημαντικές αλλαγές που επέφερε ο ν. 4808/2021 στο εργατικό δίκαιο κατέστησαν αναγκαία την παρούσα νέα έκδοση του Εγχειριδίου Εργατικού Δικαίου. Στην νέα έκδοση λήφθηκε υπόψη και η πρόσφατη νομολογία και βιβλιογραφία.

 

Δ. Λαδάς (Επιμ.), Ευέλικτες Μορφές Εργασίας (Εκδόσεις Νομική Βιβλιοθήκη, 2021)

 

Στο εν λόγω συλλογικό έργο, μέσα από τον γόνιμο διάλογο θεωρίας και νομολογίας (ελληνικής & ευρωπαϊκής), παρουσιάζονται μορφές ευέλικτης απασχόλησης, οι οποίες αποκλίνουν από το παραδοσιακό μοντέλο του εργατικού δικαίου, το οποίο έχει στηριχθεί στην σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου κατά πλήρες ωράριο, και αναδεικνύονται ενδιαφέροντα πρακτικά ζητήματα που αναφύονται στο εν λόγω πεδίο, ιδίως και μετά τη θέση σε ισχύ του Ν 4808/2021. Ειδικότερα, εξετάζονται θέματα σχετικά με τη σύμβαση ορισμένου χρόνου, τη μερική απασχόληση, την εκ περιτροπής εργασία, τη σύμβαση προσωρινής απασχόλησης, την εποχική εργασία, τη σύμβαση μαθητείας, την ετοιμότητα προς παροχή εργασίας (on call work), τη διευθέτηση εργασίας, την τηλεργασία, τον δανεισμό εργαζομένων, το Crowdworking, το Job & Work sharing, την απόσπαση εργαζομένων, τις υπερωρίες.

 

Π. Λεβενιώτης, Νομολογία, Θεωρία και Πρακτικά Ζητήματα Εργατικού Δικαίου (Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη 2021)

 

Tο παρόν έργο είναι χωρισμένο σε επτά θεματικές ενότητες όπου παρουσιάζονται συστηματικά οι γενικές και ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις που ισχύουν και παρατίθεται η θεωρία και η νομολογία που έχει διαμορφωθεί για κάθε επιμέρους ζήτημα του Εργατικού Δικαίου. Ειδικότερα, αναλύονται η σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, ο ρόλος, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των συμβαλλόμενων μερών, η εκτέλεση της σύμβασης εργασίας, το ζήτημα των αποδοχών του εργαζομένου, η καταγγελία της σύμβασης και τα ειδικότερα ζητήματα του εργατικού ατυχήματος και του Κανονισμού εργασίας.

Η πρωτοτυπία του συγκεκριμένου έργου έγκειται στο ό,τι πέραν της θεωρητικής και νομολογιακής προσέγγισης κάθε ζητήματος, παρατίθενται αποσπάσματα δικαστικών αποφάσεων όλων των βαθμών της δικαιοδοσίας καθώς και παρατηρήσεις και σχόλια επί των νομικών και πραγματικών ζητημάτων που αυτές αφορούν, αλλά και επί της αποδεικτικής διαδικασίας που ακολουθείται κατά τη διαμόρφωση της δικανικής κρίσης. Οι παρατηρήσεις αυτές αποτελούν αποτέλεσμα μελέτης της πρακτικής εφαρμογής των πορισμάτων της νομολογίας και της θεωρίας για κάθε ανακύπτον ζήτημα, καθώς και της προσωπικής εμπειρίας του γράφοντος από την εκδίκαση πλήθους υποθέσεων στο Τμήμα Εργατικών Διαφορών.

 

Π. Μπουμπουχερόπουλος, «Η καταβολή αποζημίωσης κατά τη λύση των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου», (Εκδόσεις Επιθεώρηη Εργατικού Δικαίου, 2021)

 

Η παρούσα έκδοση επαναφέρει με νέα δυναμική στο προσκήνιο το ερώτημα αν, δυνάμει της ρήτρας 4 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, οφείλεται αποζημίωση απολύσεως και κατά τη λύση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, και δη αποζημίωση ισόποση και όμοια κατά τη νομική της φύση με εκείνην που οφείλεται σε περίπτωση νόμιμης εργοδοτικής καταγγελίας της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου. Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σειρά πρόσφατων αποφάσεών του που εκδόθηκαν κατόπιν προδικαστικών ερωτημάτων προερχόμενων από ισπανικά δικαστήρια, ανέδειξε την επικαιρότητα μιας προβληματικής που είχε τεθεί ήδη προ δεκαετίας στην ελληνική θεωρία. Η ανάλυση των κρίσιμων αποφάσεων του Δ.Ε.Ε. αποτελεί τη βάση των αναπτύξεων που διαλαμβάνονται στην εν λόγω μονογραφία. Ο συγγραφέας, αναλύοντας διεξοδικά τη νομολογία τόσο του Δ.Ε.Ε. όσο και του Αρείου Πάγου και ανατρέχοντας κριτικά σε όσα έχουν γραφεί σχετικώς στη θεωρία από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι και σήμερα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι εργοδότες υπέχουν την υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης και κατά τη λύση των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου.

 

Κ. Παπαδημητρίου, «Ατομικό Εργατικό Δίκαιο», (Εκδόσεις Νομική Βιβλιοθήκη, 2021)

 

Στο παρόν έργο εξετάζονται με τρόπο περιεκτικό και πλήρη όλα τα σημαντικά, κλασικά και σύγχρονα ζητήματα που άπτονται του κλάδου του ατομικού εργατικού δικαίου, όπως είναι η τηλεργασία, οι ατυπικές μορφές απασχόλησης, ο δανεισμός εργαζομένων, η παραχώρηση προσωπικού, η προσωρινή και μερική απασχόληση, η εργασία με δοκιμή, οι ειδικές κατηγορίες εργαζομένων, η οργάνωση λειτουργίας της εκμετάλλευσης, η υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, οι εργασιακές σχέσεις αλλοδαπών, οι στρατευόμενοι μισθωτοί, η απόλυση, δικονομικά ζητήματα.

 

Devetzi, A. Stergiou, «Social security in times of corona», (Εκδόσεις Σάκκουλα, ΑθήναΘεσσαλονίκη, 2021)

 

Το έργο αυτό είναι βασισμένο στο διαδικτυακό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε την 4η/12/2020 από το Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών της Φούλντα στη Γερμανία και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με θέμα “Η κοινωνική ασφάλιση στην εποχή του κορονοϊου υπό την οπτική του συγκριτικού δικαίου : η περίπτωση των διακινούμενων εργαζομένων και άλλων ευάλωτων ομάδων εργαζομένων”. Το βασικό ερώτημα ήταν εάν η εθνική νομοθεσία έχει αντιμετωπίσει επιτυχώς τα προβλήματα που ανέκυψαν ένεκα της παρούσας πρωτοφανούς κατάστασης. Το παρόν έργο απαντά στο ερώτημα αυτό και επιχειρεί, υπό την σκοπιά του συγκριτικού δικαίου, να εξετάσει τις υπάρχουσες αλλά και τις νέες νομοθετικές ρυθμίσεις που εισήχθησαν στο πεδίο του δικαίου της κοινωνικής ασφάλισης σε συγκεκριμένες ευρωπαϊκές χώρες.